Źródła
- Kościół o środkach komunikowania myśli, (red.) Góral Jerzy i Klauza Karol, Częstochowa 1997.
- Koncesja Nr 0010/94-R na rozpowszechnianie programu radiofonicznego, wydana przez KRRiTV z dnia 15 lipca 1994 roku.
- Akta Archiwum Diecezjalnego Radia Góra Św. Anny w Opolu.
- Statut Diecezjalnego Radia Góra Św. Anny, Wiadomości Urzędowe Diecezji Opolskiej (WUDO) 52/1997/7-8,s.290-295.
- Nossol Alfons bp, Słowo Biskupa Opolskiego po ostatniej pielgrzymce Ojca Świętego do kraju i o diecezjalnej rozgłośni radiowej, WUDO 52/1997/9, s. 362-365
- Sowa Sabina, Założenia ideowo – programowe Diecezjalnego Radia Góra Św. Anny w Opolu i normy postępowania jego pracowników i współpracowników, Opole 1995 mps, w Archiwum Diecezjalnego Radia Góra Św. Anny.
- Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. nr 29, poz.154).
- Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. nr 29, poz. 155).
- Ustawa z dnia 29 maja o zmianie ustawy o kontroli publikacji i widowisk (Dz. U. nr 34, poz.186).
- Ustawa z dnia 30 maja 1989 roku o zmianie ustawy Prawo Prasowe (Dz. U. nr 187).
- Ustawa z dnia 11 kwietnia 1990 roku o uchyleniu ustawy o kontroli publikacji i widowisk, zniesienia organów tej kontroli oraz o zmianie ustawy Prawo Prasowe (Dz. U. nr 29, poz.173).
Opracowania
- Grodzicka Filomena, Sieci legalnych stacji UKF FM emitujących programy Polskiego Radia i katolickie, Przegląd Techniki – Radio i Telewizja w Publikacjach Zagranicznych, 22/1993/3(85), s.1-3.
- Wrzeszcz Maciej, Radiofonia katolicka w Polsce. Biuletyn Informacyjny Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nr 3/XII/1996, s. 5.
- Sowa Sabina, Rozgłośnia diecezjalna środkiem nowej ewangelizacji, Forum Duszpasterskie 6/1996/24, s.39-47.
- Juranek Roman, Monografia Diecezjalnego Radia „Góra Św. Anny” w Opolu – UO, Opole 1997, praca magisterska.
- Młot Jarosław, Historia i charakterystyka radiofonii katolickiej w Polsce po 1989 r. – UO Opole 1998, praca magisterska.
- Hanich Andrzej ks., Poświęcenie nowej siedziby Diecezjalnego Radia „Góra Św. Anny”, WUDO 52/1997/12, s 504-507
- Zalewski Zbigniew ks., Radio Diecezji Opolskiej, „Opolski Gość Niedzielny” Nr 48 z 30.11.1997 r.
- Jannusch Andrea, Between Co-existence, Cooperation and Competition. Catholic radios in Poland, „Information Bulletin” 1996, nr 3.
- Jędrzejewski Stanisław, Radio w Polsce w 5 lat po zniesieniu monopolu państwa, W: Transformacja radia w Polsce i na świecie (1990-1995). Materiały z konferencji naukowej zorganizowanej przez Zakład Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w dniach 23 – 25 listopada 1995 r. Pod red. J. Kantyki i M. Jachimowskiego, Katowice 1996, s. 66 – 81.
- Lepa Adam, Laikat wobec mass mediów w wypowiedziach Jana Pawła II, W: Dylematy transformacji prasy polskiej. Materiały pomocnicze do Najnowszej Historii Dziennikarstwa, Pod red. A. Słomkowskiej, Warszawa 1994, s. 24 – 26.
- Łoskot Michał, Różnorodność programowa a status ekonomiczny rozgłośni katolickich w Polsce, W: Transformacja …, s. 217 – 220.
- Nord Lars, Radio lokalne w Szwecji – przejście od paternizmu do populizmu, W: Transformacja …, od s. 142 – 151.
- Rydlewski Grzegorz, Środki społecznego przekazu w nauczaniu Kościoła Katolickiego, W: Transformacja prasy polskiej (1989 – 1992). Materiały pomocnicze do Najnowszej Historii Dziennikarstwa, Pod red. A. Słomkowskiej, Warszawa 1992, s. 17 – 26.
- Słomkowska Alina, Zmiany w mediach w roku poprzedzającym zniesienie cenzury, W: Transformacja mediów (1989 1995). Materiały pomocnicze do Najnowszej Historii Dziennikarstwa, Pod red. A. Słomkowskiej, Warszawa 1996, s. 25 – 32.
- Stokłosa Wojciech, Strategia Kościoła w Polsce w dziedzinie mass -mediów, Z materiałów udostępnionych przez Stowarzyszenie Rozgłośni Katolickich „VOX”.
- Wieczorek P., „Plus” dla Gdańska”, „Gość Niedzielny” 1995, nr 5, s.27.
- Dobroczyński Grzegorz SJ, Kultura i Media – 3, Warszawa 1997
- Dziennikarski etos, (red.) Kobylińska Zdzisława, Grabowski Rafał Dominik, Olsztyn 1996
- Dziennikarstwo i świat mediów, (red.) Bauer Zbigniew, Chudziński Edward, Kraków 1996
- Boguszewski, R. (2006). Religijne aspekty Świąt Wielkanocnych i opinie o zbawieniu. Komunikat z badań., BS 65/2006, Warszawa: Centrum Badania Opinii Społecznej.
- Borowik, I., Doktór, T. (2001). Pluralizm religijny i moralny w Polsce. Raport z badań. Kraków: Zakład Wydawniczy „Nomos”.
- Gilligan, C. (1982). In a different voice. Psychological theory and women’s development. Cambridge: Harvard University Press.
- Gołąb, A. (2003). Who believes in the Idea of Universal Salvation ? Some correlates of the acceptance of the the Idea of Universal Salvation. Referat na międzynarodowej konferencji Association for Moral Education (AME). Kraków, czerwiec 2003.
- Gołąb, A. [Голомб, A.] (2005). Kому нравится идея Спасения Для Всех и кто считает ее реализацию возможной W: Психология и мировозрение. Брест: Издательство Брестского государственного университетa.
- Gołąb, A. (2006). Kto chciałby, aby wszyscy trafili kiedyś do nieba? Prezentacja w ramach „wtorków naukowych” na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego (6.06.2006).
- Gołąb, A. (2007, w druku). Who likes the Idea of the Universal Salvation and who believes that it may come true? Artykuł przyjęty do publikacji w piśmie Polish Journal of Social Science. Elbląg University of Humanities and Economy.
- Hryniewicz, W. (1978). Nadzieja powszechnego zbawienia. Rozważania nad tradycją wschodnią. Więź, 1, 25- 44. [Podaję za: J. Majewski (red.).(2000). s. 9- 31 (przedruk)].
- Hryniewicz, W. (1989). Nadzieja zbawienia dla wszystkich. Od eschatologii lęku do eschatologii nadziei. Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Hryniewicz, 2006, s. 183].
- Hryniewicz, W. (1996). Dramat nadziei zbawienia: medytacje eschatologiczne. Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Hryniewicz, 2006, s. 65].
- Hryniewicz, W. (1997). Pedagogia nadziei: medytacje o Bogu, Kościele i ekumenizmie. Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Kmoch, 2004, s.62].
- Hryniewicz, W. (2001). Nad przepaściami wiary. Z ks. Wacławem Hryniewiczem rozmawiają Elżbieta Adamiak i Józef Majewski. Kraków: Wydawnictwo Znak.
- Hryniewicz, W. (2002). Chrześcijaństwo nadziei. Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
- Hryniewicz, W. (2003). Nadzieja uczy inaczej. Medytacje eschatologiczne. Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Hryniewicz, 2006, s. 66].
- Hryniewicz, W. (2004). Dlaczego głoszę nadzieję? Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Hryniewicz, 2006, s. 183].
- Hryniewicz, W. (2005). Bóg wszystkim we wszystkich. Ku eschatologii bez dualizmu. Warszawa: Verbinum. [Podaję za: Hryniewicz, 2006, s. 183].
- Hryniewicz, W. (2006). Teraz trwa nadzieja. U podstaw chrześcijańskiego uniwersalizmu.
- Hryniewicz, W. (2007). Nadzieja w dialogu. Korespondencja z czytelnikami (1976-2006). Warszawa: Verbinum. Kmoch, D. (2004). Obraz świata u osób o różnym stosunku do idei nadziei powszechnego zbawienia. Praca magisterska pod kier. dr hab. A.Gołąba. Instytut Psychologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
- Majewski, Józef (red.) (2000). Puste piekło ? Spór wokół ks. Wacława Hryniewicza nadziei zbawienia dla wszystkich. Warszawa: Wydawnictwo „Więź”. Seria: Biblioteka „Więzi”.
- Małkowski, S. (1978 a). Bóg, zło, piekło. Więź, 11, 87-90. [Podaję za: J. Majewski (red.).(2000). s. 32-36 (przedruk)].
- Małkowski, S. (1978 b). Granice solidarności. Więź, 11, 98-99. [Podaję za: J. Majewski (red.).(2000). s. 46-47 (przedruk)].
- Napiórkowski, S.C., Klauza, K. (red.) (1992). Nadzieja – możliwość czy pewność powszechnego zbawienia. Dyskusja teologów dogmatyków nad książką W. Hryniewicza „Nadzieja zbawienia dla wszystkich”. Lublin: Wydawnictwo KUL. [Podaję za: Kmoch, 2004, s.62].
- Pilch, T. (1995). Zasady badań pedagogicznych. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
- Reykowski, J. (1975). Emocje i motywacja. W: T. Tomaszewski (red.). Psychologia (s. 566-628). Warszawa: PWN.
- Wojciszke, B. (pod pseudonimem Kubuś Puchatek). (2001). Zróżnicowanie reakcji kobiet i mężczyzn na zdradę emocjonalną i seksualną. Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Sowy Pszemondrzałej (!, pisownia oryginalna). [Komputeropis instruktażowej pracy magisterskiej]. Warszawa: Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej.